Jak wygląda poród przez cesarskie cięcie?

Potocznie wierzy się, że nazwa porodu przez cesarskie cięcie pochodzi od Juliusza Cezara, który właśnie w ten sposób miał się narodzić. Obecnie cięcie cesarskie jest często praktykowane – średnio ¼ porodów kończy się w ten sposób. Jest to standardowy zabieg chirurgiczny, istnieją liczne wskazania do takiego typu porodu.

Wskazania do cesarskiego cięcia:

Wskazania do cesarki ze strony dziecka:

• pośladkowe, miednicowe lub poprzeczne ułożenie dziecka w macicy
• ciąża mnoga (bliźnięta, trojaczki, czworaczki)
• duża waga dziecka (powyżej 4,6 kg)
• choroba lub nieprawidłowości u dziecka (np. niedotlenienie)
• zagrożenie życia dziecka

Wskazania do cesarki ze strony matki:

• brak predyspozycji matki do porodu naturalnego (wąska miednica, drobna budowa ciała)
• choroba u matki: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, stan przedrzucawkowy lub rzucawka, infekcja wirusem opryszczki, choroby siatkówki
• krwotok z dróg rodnych

Inne wskazania medyczne:

• przedłużający się poród naturalny
• przodujące łożysko lub przedwczesne oddzielenie łożyska
• wypadnięcie pępowiny
• ciąża przeterminowana

Znieczulenie przy cesarskim cięciu

Przy tego typu porodzie konieczne jest podanie znieczulenia.Najczęściej podaje się znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe, które znieczulają dolną część ciała bez utraty świadomości. Jest to najbezpieczniejsza forma znieczulenia dla matki i dziecka, w zasadzie nie powodująca powikłań. Podaje się je w formie zastrzyku do okolicy rdzenia kręgowego w obszarze lędźwiowym. Podczas znieczulania często dochodzi od nagłego spadku ciśnienia, dlatego ciężarna powinna być stale monitorowana.Niekiedy w nagłych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie znieczulenia ogólnego (narkozy), podczas którego pacjentka jest usypiana tak jak podczas standardowej operacji (traci świadomość). Niestety ten rodzaj znieczulenia często ma negatywny wpływ na organizm kobiety (ospałość, nudności, wymioty, nerwowość, niskie ciśnienie) i dziecka (wiotczenie mięśni, zaburzenia trawienia, brak apetytu).

Przebieg porodu przez cesarskie cięcie

Cesarskie cięcie jest szczegółowo zaplanowanym zabiegiem chirurgicznym. Zwykle przebiega ono następująco:

• ogolenie włosów w okolicy nacięcia powłok brzusznych (brzuch i wzgórek łonowy)
• cewnikowanie pęcherza (w celu opróżnienia go)
• umycie brzucha płynem przeciwbakteryjnym
• ustawienie zasłony na wysokości brzucha (abyś nie widziała, jak wygląda nacinanie powłok brzusznych – przy znieczuleniu miejscowym)
• założenie wenflonu, który umożliwia szybkie podanie leków
• podanie znieczulenia (zwykle zewnątrzoponowego)
• po zadziałaniu znieczulenia – nacięcie powłok brzusznych: zwykle stosuje się cięcie poprzeczne – czyli poziome nacięcie na granicy owłosionej skóry wzgórka łonowego. Niekiedy stosuje się cięcie pionowe (od pępka do spojenia łonowego) – zwykle w nagłych przypadkach.
• przebicie błon płodowych i odessanie płynu owodniowego (jeśli wody płodowe nie odeszły wcześniej)
• wydobycie dziecka z jamy macicy – ręcznie lub za pomocą kleszczy
• odśluzowanie noworodka (odessanie zawartości nosa i ust dziecka, aby mogło swobodnie oddychać)
• pokazanie dziecka matce (jeśli jest przytomna, a pępowina jest odpowiednio długa i wszystko przebiega zgodnie z planem)
• zaciśnięcie pępowiny i przecięcie jej
• zważenie, zmierzenie i umycie dziecka
• wydobycie łożyska
• kontrola jamy macicy i zszycie rozcięcia
• dożylne podanie oksytocyny matce (konieczne w celu obkurczenia macicy i zmniejszenia krwawienia), a także antybiotyku i środków przeciwbólowych
• w zależności od szpitala dziecko pozostaje w pokoju razem z mamą albo jest zabierane na oddział noworodkowy.

Całość operacji trwa ok. 30- 40 minut, czasami dużej.

Blizna po cesarskim cięciu

Po porodzie powinnaś szczególnie zadbać o miejsce nacięcia. Początkowo bliznę zasłania opatrunek – pamiętaj, że nie wolno go moczyć, więc jeśli chcesz wziąć prysznic, musisz to miejsce zasłonić. Po zdjęciu opatrunku trzeba dbać o to, aby rana była czysta, by nie dopuścić do zakażenia: powinnaś ją przemywać kilka razy dziennie wodą z odrobiną żelu do higieny intymnej lub przy użyciu szarego mydła czy hipoalergicznego mydełka dla dzieci. Po umyciu trzeba osuszyć miejsce zszycia ręcznikiem jednorazowym (nie bawełnianym – nawet na czystym mogą być bakterie!). Następnie warto przetrzeć ranę spirytusem lub chusteczką odkażającą. Zawsze najpierw zadbaj o higienę blizny, a dopiero potem o higienę intymną, aby przypadkiem nie przenieść bakterii z odchodów poporodowych do rany. Noś lekką, nie uciskającą blizny bawełnianą bieliznę. Po zdjęciu szwów początkowo blizna będzie wyraźna, różowa, z czasem zacznie blednąć. Gdy rana wygoi się całkowicie, możesz smarować ją maścią wygładzającą (po konsultacji z lekarzem). Miejsce przecięcia nie będzie miało czucia (to wynik przecięcia nerwów), ale może cię trochę swędzieć, mrowić, lub drętwieć. Jeśli blizna boli cię, masz gorączkę, a z rany cieknie ropa lub jej okolice są gorące, nabrzmiałe i czerwone, szybko skontaktuj się z lekarzem, bo mogło dojść do zakażenia; trzeba będzie wtedy zażywać antybiotyk.

Plusy i minusy porodu przez cesarskie cięcie

Cięcie cesarskie, tak samo jak inne rodzaje rodzaje porodu, ma swoje zalety i wady. Do plusów należy mniejszy ból (w porównaniu z porodem naturalnym), brak zmęczenia i wyczerpania a także uniknięcie dolegliwości w obszarze dróg rodnych (nacięcie i szycie krocza, rozciągnięcie pochwy, problemy z siedzeniem, popuszczanie moczu). Mama zwykle wygląda znacznie lepiej niż po porodzie naturalnym, podobnie jak dziecko, które nie ma spłaszczonej główki i noska.Do minusów cięcia cesarskiego należą przede wszystkim takie kwestie, jak zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych, dziecko mniej przygotowane do samodzielnego życia, a pojawienie się na świecie stanowi dla niego większy szok niż poród naturalny. Po cesarce powrót do zdrowia trwa dłużej – mama pozostaje w szpitalu 4-5 dni. Częstym problemem są problemy z laktacją, występujące u mam które rodziły poprzez cesarskie cięcie – przez kilka pierwszy dni po porodzie laktacja jest na bardzo niskim poziomie, dlatego warto poprosić o pomoc przy karmieniu położną lub doradcę laktacyjnego.