czy związek wcześnie rozpoczęty ma szanse przetrwać??

[giganciara]

Wśród moich znajomych odkryłam kilka par króte są ze sobą niemal od podstawówki... Do jednego z takich sama należę Mojego TŻ-ta poznałam w wieku 14 lat, byłam jeszcze dzieckiem... Ale to było dla mnie pierwsze POWAŻNE zauroczenie, był dla mnie ideałem, a mimo to nie wierzyłam, że to może przetrwać dłużej niż miesiąc... Ale przetrwało. I przewija się już trzeci rok... Były wzloty i upadki, ale jesteśmy razem i się kochamy. Nie jest to związek jak z bajki, ale w tym momencie mogę powiedzieć z czystym sercem, że to facet z którym mogłabym spędzić życie. Wiem. To nie jest wiek na takie decyzje, ale oboje zachowujemy się tak, jakbyśmy mieli zostać małżeństwem, planujemy, podejmujemy decyzje pod to co ma się zdarzyć w przyszłości. Mój TŻ we wrześniu idzie do wojska. Kiedy wróci będę pisać maturę, mamy już zaklepane mieszkanie, bo mieszka sam...Potem zapewne ślub. Chcę być z nim i nie wyobrażam sobie bez niego życia... Ale boję się przyszłości. Boję się monotonii i znudzenia, narazie nam to nie grozi, ale co będzie później?? Żadne z nas nie żałuje że nie może "korzystać" z uroków młodości, zmieniania partnerów i tego typu krótkotrwałych przygód... Uważamy, że właśnie razem KORZYSTAMY z tej młodości bo jesteśmy razem i wspólnie to przeżywamy, obok siebie

Czy wierzycie, że taka miłość może przetrwać??

[Soncia]

Hej

Super jest to co piszesz
Ja mysle, ze moze przetrwac Milosc nie zna dnia ani godziny, zeby dopasc dwoje ludzi Wiekszosc ludzi uwaza, ze zwiazki ponizej 14 lat (a czasami nawet ponizej 16 albo wiecej) to dziecinne zwiazki i nigdy nie przetrwaja. A jednak czytajac takie historie, jaka Ty przedstawilas, widac, ze moga przetrwac! I to jest wlasnie fajne w tym zjawisku, jakim jest milosc

Zycze Wam wiele szczescia, milosci i samych radosnych dni No czasami niech beda jakies gorsze, zeby byly powody do godzenia :P
Pozdrawiam

[magdzia33]

zycze Wam duzo szczescia, usmiechu i milosci!! Kochajcie sie az mi sie usmiech pojawil na ustach jak przeczytalam jacy jestescie szczesliwi, zycze Wam jak najlepiej

[lain]

pewnie ze ma szanse przetrwac a nawet kwitnac my z TŻem zaczelismy w wieku 14 lat, teraz juz jestesmy razem 5 roczek. miesiac temu sie zareczylismy i ogolnie przyszlosc mamy zaplanowana razem nio i raczej nie bedzie nam nudno, bo po tylu latach dalej musimy sie przekrzykiwac zeby kazdy mogl dojsc do glosu (bo nie ma czasu zeby sobie wszystko powiedziec co bysmy chcieli )

[Bastian21]

W każdy związek, nawet najlepszy i najbardziej doskonały, jak nam się wydaje, może się wkraść znużenie, obojętność, wygaśnięcie.

Wszystko zależy od dwojga kochających się ludzi. Miłość jest uczuciem, które należy pielęgnować zawsze i do końca. Tak, jak z urodą. Każdy stara się ją pielęgnować i o nią dbać aż do starości. A i wtedy nawet staramy się poprawiać swój wygląd itd. Tak też powinno być z uczuciem jakim jest miłość.

Są ludzie, którzy są ze sobą po 30, 40, 50 i więcej lat. Są ze sobą aż do śmierci. I jak dotąd nie znudzili się swoją miłością i sobą nawzajem. Wytrwali do końca. Wytrwali tzn. "wypełnili" pojęcie miłości do końca i prawdziwie.

Dlatego też życzę wytrwania w tym uczuciu do końca i jak najdlużej, oby wiecznie

[evangeline]

Oczywiście, że ma szanse. To czy przetrwa zależy tylko i wyłącznie od Was i od tego, jak go ukształtujecie. Macie prawdziwą skarbnicę doświadczeń, a to jest atut a nie wada.
Życzę Ci dużo szczęścia i powodzenia

[Kasily]

Na pewno ma szanse Znajoma mojej mamy poznala swojego meza, gdy miala 14 lat- i sa juz razem 34 czy jakos tak. Ja zawsze sie dziwie, ze w tak mlodym wieku wiedziala juz czego chce.

giganciaro, jesli bedziesz chciala, na pewno sie uda pozdrawiam

[barbi20]

....

[nieznana]

HEj w sumie nie jestem tak długo z moim TŻem ale też już planujemy sobie wspólną przyszłość. U nas zaczęło się w miare wcześnie bylismy ok. 1,5 roku razem później okołu roku przerwy i teraz znowu rok razem i jest cudownie zrozumieliśmy przez ten czas że nasze serduszka biją tym samym rytmem i nie umiemy żyć bez siebie

[marcelina73]

Ma szanse - ale jeśli nie przetrwa, nie należy robić sobie lub tej drugiej osobie wyrzutów. W wieku nastu lat inaczej pojmujemy świat, niż kilka czy kilkanaście lat później, Dorastamy, dojrzewamy, zmieniamy się - to jest naturalna kolej rzeczy. Po jakimś czasie może się okazać, że już nam "nie po drodze". I trudno mieć o to pretensje - do siebie czy drugiej połówki.

Ale świadomość takich zagrożeń nie jest powodem, aby rezygnować z miłości w wieku nastoletnim czy jakimkolwiek innym. Może nastoletnia miłość przerodzi się w trwały, dojrzały związek na całe życie, może nie - ale przecież "teraz" jesteście szczęśliwi i nikt Wam tych chwil nie odbierze.
A gwarancji przetrwania związku nigdy nie dostaniemy - czy bedziemy mieć naście czy "dzieści" lat.

Gdy poznaliśmy się z moim TŻ miałam 17 a on 20 lat. Jesteśmy razem już 16, 6 lat po ślubie, mamy 3-letniego synka.

Pozdrawiam i życzę powodzenia.

[iza_]

tez się często nad tym zastanawiałam.tym bardziej,że ja i mój Tz poznalizmy się gdy ja miałam 14 a on 15 lat.Dzis jestesmy ze sobą szosty rok i jest fajnie,ale czy to przetrwa...?nie wiem,pozyjemy zobaczymy,bo nawet najlepsze i najdluzsze związki się rozpadają.choc ja bardzo bym chciala,zeby to przetrwaloKocham Go

[Ines1985]

W tych sprawach nie ma reguly... Niektorzy znajduja prawdziwa milosc na cale zycie juz w piaskownicy, a niektorzy dopiero na studiach albo po czterdziestce.
Nie mozna powiedziec ze np. poznanie sie "w doroslym zyciu" gwarantuje udany zwiazek.

Jak juz dziewczyny wyzej pisaly - to wszystko zalezy od ludzi.
Jezeli mimo uplywajacego czasu i zmieniajacych sie okolicznosci w jakich bedziecie zyc (studia, praca, nowi znajomi itp.), caly czas bedziecie sie kochać i wspierać to na pewno macie dużą szanse za stworzenie dojrzalego i stabilnego zwiazku.
Milosc zawsze trzeba pielegnowac. Nie uciekac od problemow, ale je rozwiazywac... Dużo rozmawiać... Wspierac sie wzajemnie... Dbać o siebie..

Chyba można by na ten temat pisać godzinami . Ale w zyciu kochajacych sie ludzi to wszystko powinno byc naturalne i oczywiste.

[iza_]

Ines1985 dobrze napisała, że "Jezeli mimo uplywajacego czasu i zmieniajacych sie okolicznosci w jakich bedziecie zyc (studia, praca, nowi znajomi itp.), caly czas bedziecie sie kochać i wspierać to na pewno macie dużą szanse za stworzenie dojrzalego i stabilnego zwiazku" bo sama wiem po sobie i swoim związku,że przeszlismy razem kilka kryzysów-jeden gdy poszlam na studia a mój chłopak został w domu...bylo cięzko,ale dalismy radę i nadal jest cudnie.

[brązowiutka]

Myślę, że każdy związek ma szanse na przetrwanie, jeśli para się kocha i jest pewna, że chce być razem Wtedy każdy plan jest planem tej drugiej osoby i na odwrót... Nie ma mowy o żadnej rozłące, a jeśli już, to jest to tak bolesny czas dla obu stron, że nie chce się żyć... Wiem coś o tym Jestem ze swoim Miśkiem od ośmiu miesięcy i po prostu czuję się jak w niebie Nie wyobrażam sobie normalnego funkcjonowania bez niego, jest najważniejszy w moim życiu i, jeśli tylko będzie tego chciał, będzie w moim życiu już zawsze a w sercu bez względu na wszystko...

Kurcze, ale ze mnie szczęściara aż nie mogę w to uwierzyć
Życzę wszystkim jak najwięcej miłości

[eweska]

Witam, jezeli oboje tego pragniecie to na pewno wasz zwiazek przetrwa Ja
uwazam ze nie ma reguly dotyczacej czasu(ilosci lat czy miesiecy) bycia w zwiazku, mozna byc z kims wiele lat , albo pare miesiecy i zwiazek moze przetrwac albo nie.Ja ze swoim TŻ znalam sie tylko 10 miesiecy przed slubem i nasz zwiazek trwa do dzisiaj juz ponad 6 lat i kochamy sie tak mocno jak na poczatku, nie znudzilismy sie soba
Życze powodzenia

[Ag_nes]

ja mysle ze Twoj post sam daje odpowiedz na zadane pytanie.
znam duzo par ktore zaczely wczesnie i są ze sobą do tej pory. Jest w tym pewien urok.
Ale mimo wszystko uwazam, ze warto sie troche wyszalec nim sie wejdzie w zwiazek z kims z kim mozna spedzic cale zycie. Jezeli taki zwiazek nie "zabiera" dziecnstwa to wszystko jest ok...

[isa666]

Hej! Moja koleżanka też jest ze swoim(od niedawna) narzeczonym już kilka lat, poznali się w gimnazjum i od 2 klasy gimnazjum są parą(więc kilka ładnych lat, bo teraz już mają po 20 lat). W przyszłym roku planują ślub i choć wiele razy mi się wydawało, że ich zwiazek nie przetrwa(bo kumpela jest rozrywkową dziewczyną, lubiącą się wyszaleć) to jednak wytrwali razem te kilka lat i chcą spedzić razem resztę życia

Druga kumpela też zaczęła się spotykać ze swoim obecnym mężem jeszcze w podstawówce(rozchodzili się i znów schodzili po kilka razy) a mimo to są razem, mają dziecko i są szczęsliwym małżeństwem

[sweetes_things]

Pewnie,że może przetrwać Nierozumiem tylko jednego..napisałaś,że niemożecie korzystać z uroków zycia 'singla'(chodzi o zmiane partnerów) ;> A czy to takie fajne zmieniac partnera co dwa tygodnie? Zawodzić sie za każdym razem,że to nie ten? Powinnas sie cieszyc,ze masz go i masz sie do kogo zwrócić o każdej porze a nie narzekać ;> Jeśli naprawde jest to milość..napewno sie sobie nieznudzicie, ale jeżeli niejesteści pewni..to po co brać ślub? Nielepiej poczekac?przekonać sie czy ten związek i ten facet to naprawde 'ten' ? Powodzenia zycze ;]

[czuczenka]

uwazam ze jesli jestescie np. ze soba juz od czasow szkolnych to jest to cos wyjatkowego.. nie potrzeba bylo wam innego partnera do zabawy.. do wyszumienia sie owszem ma to swoje tez minusy... ale i tak twierdze ze takie uczucie na pszylosc bedzie promienne

[Caramella]

a ja mam nadzieję, że ma szansę przetrwać ja poznałam mojego chłopaka gdy miałam 13 lat, on było rok starszy, byliśmy przyjaciółmi, jak brat i siostra po roku zaczęliśmy być razem, i trwa to aż półtora roku (mówię aż, bo jak na 16latkę i 17latka to chyba dużo) jest moim prawdziwym przyjacielem, i wiele osób może powiedzieć, że 16latka g***o wie o miłości... ale ja się z tym NIGDY nie zgodzę

[gosiek82]

Zdecydowanie może przetrwać
Miałam niecałe 16 lat gdy związałam się z TZ i jesteśmy już razem ponad 8 lat
Przeszliśmy spokojnie przez liceum i teraz kończymy studia i nic z tego nie miało negatywnego wpływu na związek, mimo że oczywiście kończyliśmy inne szkoły, studiujemy na innych wydziałach, mamy inny krąg znajomych, ale to wszystko nie jest żadną przeszkodą kiedy się kocha i chce być razem Mam nadzieję, że mój związek będzie trwał do końca życia i nawet o jeden dzień dłużej Tobie i twojemu TZ-owi też tego mocno życze!!!

Mam wiele znajomych będących w takich długoletnich związkach od małolata i są szczęśliwi, chcą spędzić ze sobą życie i to jest przecież najważniejsze.

[wild_rose]

Napisane przez sweetes_things

Pewnie,że może przetrwać Nierozumiem tylko jednego..napisałaś,że niemożecie korzystać z uroków zycia 'singla'(chodzi o zmiane partnerów) ;> A czy to takie fajne zmieniac partnera co dwa tygodnie? Zawodzić sie za każdym razem,że to nie ten? Powinnas sie cieszyc,ze masz go i masz sie do kogo zwrócić o każdej porze a nie narzekać ;> Jeśli naprawde jest to milość..napewno sie sobie nieznudzicie, ale jeżeli niejesteści pewni..to po co brać ślub? Nielepiej poczekac?przekonać sie czy ten związek i ten facet to naprawde 'ten' ? Powodzenia zycze ;]

chyba nie zrozumiałas o co jej chodziło , kiedy napisała , że nie może korzystać z uroków życia singla. Przeciez nie chodziło o kolejne zawody miłosne , angażowanie sie , tylko o takie mini przygody zupełnie bez zoobowiązań. Po co się od razu angażowac. Z tego co widze to dziewczyna ma 17 lat. Cóż.. ja w tym wieku nawet nie myslałam o facetach, a "korzystać z życia" zaczęłam dopiero jak wymknęłam sie na studia. Ale każdy człowiek w innym wieku dojrzewa. Jesli w wieku 17 lat jest gotowa na bardzo powazny związek, a potem małżeństwo, to nie widze w tym nic złego. Ja zaczęłam pozno, ale nie żałuję tego. A na taki poważny związek przyszedł dopiero czas gdy skończyłam 22 lata. wtedy byłam w pełni gotowa. ale jak już wspomniałam to sprawa indywidualna.

[wiola_p]

szczerze to zycze Tobie i podobnym zwiazkom duuuuzo szczescia i jestem pewna ze wasz zwiazek przetrwa jeszcze bardzo dlugo, moze na zawsze, ja sama nigdy nie kochalam, nie kocham i watpie ze pokocham wiec zazdroszcze ludziom ktorzy znaja to uczucie

[KOKAINA]

Teoretycznie miłość na całe życie nie istnieje. Według psychologów miłość umiera śmiercią naturalną po około dwóch latach. Później zamienia sie w przyzwyczajenie, poczucie stablilizacji w życiu, poczuciu bliskości z drugą osobą.Granica pomiędzy przyzwyczajeniem a miłością jest na tyle cienka, że nie rzadko jedno z drugim jest mylone.

[Bastian21]

Napisane przez KOKAINA

Teoretycznie miłość na całe życie nie istnieje. Według psychologów miłość umiera śmiercią naturalną po około dwóch latach. Później zamienia sie w przyzwyczajenie, poczucie stablilizacji w życiu, poczuciu bliskości z drugą osobą.Granica pomiędzy przyzwyczajeniem a miłością jest na tyle cienka, że nie rzadko jedno z drugim jest mylone.

Psycholodzy i "inni" niech zamilkną, bo któż zdoła zbadać namacalnie uczucie miłości? Miłości nie można objąć żadnymi danymi, regułkami itd.

[giganciara]

Napisane przez KOKAINA

Teoretycznie miłość na całe życie nie istnieje. Według psychologów miłość umiera śmiercią naturalną po około dwóch latach. Później zamienia sie w przyzwyczajenie, poczucie stablilizacji w życiu, poczuciu bliskości z drugą osobą.Granica pomiędzy przyzwyczajeniem a miłością jest na tyle cienka, że nie rzadko jedno z drugim jest mylone.

To jest stereotyp, ale nie wszyscy muszą podporządkować się regule. Ja z moim TŻ-tem czuję się zupełnie jak na początku, kiedy dopiero zaczynałam do niego czuć coś więcej niż zauroczenie... Każde spotkanie sprawia mi radość, choć spotykamy się dość często, z niecierpliwością czekam kiedu znów go zobaczę i przytulę To z pewnością nie jest czyste przyzwyczajenie, ciągle dzieje się coś nowego... Co z tego, że się kłocimy, że czasem się nie zgadzamy, jakoś brniemy przez to wszystko, będę dumna jeśli nam się uda.

DZIEWCZYNY bardzo wam dziekuję za odpowiedzi zrobiło mi się bardzo milutko kiedy przeczytałam wasze życzenia i uśmiech sam mi się nasunął na usta

Życzę Wam wszystkim bardzo mocno, zebyście były kochane i wierzę, że wam też się uda buzi

[KOKAINA]

Wszystko zależy od człowieka. Badania przeprowadzone przez psychologów zawsze bedą statystyką do której można sie odnieść albo nie. Ja osobiście śledze ich badania bo uważam że mają sporo racji.Kiedyś to wszystko mi pomogło kiedy zdałam sobie sprawe że tkwie w czymś co nie jest już miłością a tylko przywiązaniem.

[Little_Shee]

Jasne, że taki związek ma szansę przetrwać. Widzę to po przykładzie mojej kuzynki która zaczeła być ze swoim facetem w wieku 15 lat, teraz ma 24 i nadal są razem (są w tym samym wieku) a za rok planuje ślub (NARESZCIE!! )

[emememsik]

Napisane przez Caramella

a ja mam nadzieję, że ma szansę przetrwać ja poznałam mojego chłopaka gdy miałam 13 lat, on było rok starszy, byliśmy przyjaciółmi, jak brat i siostra po roku zaczęliśmy być razem, i trwa to aż półtora roku (mówię aż, bo jak na 16latkę i 17latka to chyba dużo) jest moim prawdziwym przyjacielem, i wiele osób może powiedzieć, że 16latka g***o wie o miłości... ale ja się z tym NIGDY nie zgodzę

więc dokładnie tak jak ja. poznałam Go, kiedy miałam 13 lat, on prawie 14. przez długi czas byliśmy przyjaciółmi, a zaczęliśmy być razem po 1,5 roku, kiedy ja miałam 14, a on 15. jesteśmy razem dopiero 1,5 roku, i wierzę, że będzie dużo więcej.
myślę, że wiek naprawdę często jest nieistotny. jestem przekonana, że wiem więcej o miłości, niż wiele starszych ode mnie osób.
a do badań psychologów też nie przywiązuję dużej wagi

[emememsik]

Napisane przez emememsik

jesteśmy razem dopiero 1,5 roku, i wierzę, że będzie dużo więcej.

Ja wciąż wierzę, a Nam niedługo minie 2,5 roku