czy związek wcześnie rozpoczęty ma szanse przetrwać??

[hecate]

Przeczytalam 1szy post autorki postu i stanela mi przed oczami kolezanka moja bliska E.

Tez pierwszy facet w podstawowce, tez 14 lat, tez poszedl do wojska, tez wyszedl jak ona byla w maturalnej klasie...

i co sie okazalo : ah przypadkiem w czasie ich idealnego zwiazku kiedy ona na niego czekala on zrobil dzieciaka innej. Z inna za jej plecami sie spotykal.

Nie juz dawno nie sa razem. Chcialabym zebys posluchala jak ona teraz o nim mowi. Jednak nie ma tego zlego - niedlugo wychodzi za maz i ma kogos kogo kocha i kto kocha ja.

[atka83]

Ja swoją pierwszą miłość poznałam mając 16,5 lat.Będąc już 18 latką zostalismy parą.Trwała ok 5 lat,był to dośc burzliwy związek i niestety,albo stety nie przetrwał.

Napisane przez hecate

Przeczytalam 1szy post autorki postu i stanela mi przed oczami kolezanka moja bliska E.

Tez pierwszy facet w podstawowce, tez 14 lat, tez poszedl do wojska, tez wyszedl jak ona byla w maturalnej klasie...

i co sie okazalo : ah przypadkiem w czasie ich idealnego zwiazku kiedy ona na niego czekala on zrobil dzieciaka innej. Z inna za jej plecami sie spotykal.

Nie juz dawno nie sa razem. Chcialabym zebys posluchala jak ona teraz o nim mowi. Jednak nie ma tego zlego - niedlugo wychodzi za maz i ma kogos kogo kocha i kto kocha ja.

No niezły z neigo agent,nie ma co.... No cóż i takie typki się zdarzają.

[iza_]

ja juz się w tym wątku wypowiadałam,ale było to dawno temu;]
tertaz o rok starsza, mądrzejsza i co najważniejsze pewniejsza swojego wczesnie rozpoczętego związku moge stwierdzić, ze takie pary mają takie same szanse na szczesliwy i dlugi związek jak io te, które spotkaly się dosc późno.
nie ma reguły, jedni poznają sie jako dzieci i juz zawsze będą razem, bedzie im dobrze, a inni nie.podobnie moze byc w związkkach później rozpoczętych.

[wersta]

ja poznałam tŻ w 2 LO, miałam 16 lat. teraz mam 26. nadal razem, ale co będzie dalej czas pokaże. na razie jest dobrze

[iza_]

no dokladnie wersta ma racje, nigdy nie wiadomo jak bedzie, w kazdym zwiazku w przyszlosc jedt jedna wielka niewiadomo,jak bedzie to tylko czas pokaze...

[_Magda]

Wg mnie takie pary mają nawet większe szanse na przetrwanie niż inne...Mam na myśli te które rozpoczęły bycie razem około 13-14 roku życia-jeśli przetrwają pierwsze powiuedzmy 2 lata to potem bardzo często kończy się to już ślubem i byciem razem do końca życia bo w gre wchodzi niesamowita przyjaźń i przywiązanie chyba nie do pokonania,nawet jeśli w rzeczywistości poza tym nie ma nic typowego dla uczuć między parą.Bynajmniej niestety ni emoge powiedzieć,że to zawsze wychodzi na dobre.Znam 2 takie pary.Jedna to moja koleżanka z roku.Zaczęli chodzi ze sobą chyba w 7 klasie.Facet jest okropny,traktuje ją masakrycznie,nawet przy koleżankach się nie hamuje(nie chce podawac przykładów bo a nuż ona jest wizażanką i mi się obierwie) a z opowiadań to już w ogóle wychodzi tyran.Ale ona jest od niego uzależniona.Druga taka para też od podstawówki.Są dziś małżeństwem.I musze powiedzieć,że też była to dziwna para(bez namiętności,miłości,racze j jak rodzeństwo).
Takie moje zdanie,nie krzyczcie,ale jestem obecnie sceptycznie nastawiona do związków,może dlatego:|.A taka chęć zobaczenia jak to jest z kimś innym może jeszcze nadejść w takich związkach-niestety czasem po wielu latach a nawet po ślubie i wtedy dzieją się rózne rzeczy...

[wersta]

Napisane przez _Magda

Wg mnie takie pary mają nawet większe szanse na przetrwanie niż inne...Mam na myśli te które rozpoczęły bycie razem około 13-14 roku życia-jeśli przetrwają pierwsze powiuedzmy 2 lata to potem bardzo często kończy się to już ślubem i byciem razem do końca życia bo w gre wchodzi niesamowita przyjaźń i przywiązanie chyba nie do pokonania,nawet jeśli w rzeczywistości poza tym nie ma nic typowego dla uczuć między parą.Bynajmniej niestety ni emoge powiedzieć,że to zawsze wychodzi na dobre.Znam 2 takie pary.Jedna to moja koleżanka z roku.Zaczęli chodzi ze sobą chyba w 7 klasie.Facet jest okropny,traktuje ją masakrycznie,nawet przy koleżankach się nie hamuje(nie chce podawac przykładów bo a nuż ona jest wizażanką i mi się obierwie) a z opowiadań to już w ogóle wychodzi tyran.Ale ona jest od niego uzależniona.Druga taka para też od podstawówki.Są dziś małżeństwem.I musze powiedzieć,że też była to dziwna para(bez namiętności,miłości,racze j jak rodzeństwo).
Takie moje zdanie,nie krzyczcie,ale jestem obecnie sceptycznie nastawiona do związków,może dlatego:|.A taka chęć zobaczenia jak to jest z kimś innym może jeszcze nadejść w takich związkach-niestety czasem po wielu latach a nawet po ślubie i wtedy dzieją się rózne rzeczy...

traktowanie partnera nie zależy w jakim wieku się poznają.

[taszkin]

Pewnie, że jest szansa. Nie większa, ani nie mniejsza niż u par z krótszym stażem, bo nie w tym, przecież, rzecz
Wszystko zależy od Was. Również od tego jak wykorzystacie to, co do tej pory 'wypracował' Wasz związek.
Też snujemy się razem od początków technikum, nie zanosi się póki co na "zmianę pogody"

[natali86]

Ja uważam że każdy przypadek jest indywidualny i nie ma co do tego żadnej reguły. Takie związki długoletnie niczym nie ujmują związkom trwającym krócej.Ale bez watpienia każde uczucie jest piękne czy trwa dłużej czy krócej, wystarczy żeby było prawdziwe.

Kiedy zaczęłam się spotykac ze swoim TZ miałam 15 lat on 17 więć należymy do związków długotrwałych Wiecie na poczatku całej znajomości i jeszce w tak młodym wieku nie mysli się że to będzie ten jeden jedyny.To wszystko przychodzi z czasem, kiedy się codziennie odkrywa w partnerze coś nowego i razem się przechodzi na kolejne już poważniejsze etapy znajomości.Jak w każdyn związku bardzo różnie między nami bywało, cały czas się docieramy. Jesteśmy razem ponad 6 lat W naszą 3 rocznicę postanowiliśmy się zaręczyć i już jesteśmy Narzeczeństwem 3 lata Planujemy wspólna przyszłość, ale nie teraz jeszcze może za 1 rok, 2 lata, na wszystko przyjdzie czas

Wszystkim długodystansowcom życze wszystkiego najlepszego, dużo radości, miłości, i żeby rutyna i monotonia nigdy was nie dopadła

Może niedługo na ślubnym założymy wątek :Związki długoletnie czyli wychodze za mąż!

[Asia31]

Pewnie,ze ma szanse.Ja mojego TZ poznalam jak mialam 15 lat i caly czas jestesmy razem.Pozdrawiam

[nadia07]

ja jestem z moim Tztem od 14 roku zycia..
za 3 miesiace bedziemy obchodzic nasza 4 rocznice

W naszym zwiazku bywa roznie, klocimy sie czesto jednak mimo wszystko kochamy i zyc bez siebie nie potrafimy.
Napewno oprocz milosci wiaze nas takze ze soba przyzywczajenie, uzaleznienie W koncu juz tak dlugo czasu jestesmy sobie najblizszymi osobami. Ale z przekonaniem moge zapewnic ze miedzy nami jest milosc polaczona z przyjaznia rozumiemy sie jak nikt
Zdarzalo nam sie rozchodzic.. niestety nie mozemy bez siebie wytrzymac dluzej niz 2 dni i wiem ze go kocham.. Mimo tego ze oboje mamy wady
Ludzie musza sie akcpetowac w 100% nawet z tymi brzydkimi cechami

A tak po za tym nadal nas laczy namietnosc i porzadanie bardzo sie z tego powodu ciesze, poniewaz znam wiele par bedacych ze soba duzo krocej niz ja i moj TZ, a miedzy nimi tego juz nie ma :/

[lain]

o watek sprzed roku i nawet sie wpisalam. i dalej jestem z TŻem. już prawie 6 lat (no... 5,5 )

[giganciara]

Widzę, że mój wątek odżył. Podobnie - o rok starsza i mądrzejsza - stwierdzam, że zależy od człowieka. Mój związek przeżywa duży upadek z którego małe szanse są na podniesienie. Nigdy nie wiadomo.

[Sabcia87]

giganciara mam nadzieje ze wszystko sie ulozy
Si Si na to nie ma reguly. Moja kuzynka poznla swojego obecnego meza majac 15 lat, sa do dzis razem, maja 2 dzieciakow. Z kolei moj kolega tez poznajac dziewczyne w wieku 15 lat byl z nia 10 lat, 2 lata zareczeni, ale nie udalo im sie przetrwac. Moj wujek zawsze mowil mi ze mam sie wyszalec a facetow odstawic na drugi plan. Hymm u mnie wygladalo to tak ze raz mialam faceta raz nie (pierwszego mialam juz w przedszkolu ) Ogolnie bawialam sie. Teraz mam faceta od 8 miesiecy (pierwszy tak dlugi zwiazek). Jestem szczesliwa. Nie mozemy bez siebie zyc, i mysle ze juz zawsze bedziemy razem, chociaz kto wie, kto wie....

Życze wszystkim duuuuuzo milosci

[szoopcia]

Napisane przez giganciara

Wśród moich znajomych odkryłam kilka par króte są ze sobą niemal od podstawówki... Do jednego z takich sama należę Mojego TŻ-ta poznałam w wieku 14 lat, byłam jeszcze dzieckiem... Ale to było dla mnie pierwsze POWAŻNE zauroczenie, był dla mnie ideałem, a mimo to nie wierzyłam, że to może przetrwać dłużej niż miesiąc... Ale przetrwało. I przewija się już trzeci rok... Były wzloty i upadki, ale jesteśmy razem i się kochamy. Nie jest to związek jak z bajki, ale w tym momencie mogę powiedzieć z czystym sercem, że to facet z którym mogłabym spędzić życie. Wiem. To nie jest wiek na takie decyzje, ale oboje zachowujemy się tak, jakbyśmy mieli zostać małżeństwem, planujemy, podejmujemy decyzje pod to co ma się zdarzyć w przyszłości. Mój TŻ we wrześniu idzie do wojska. Kiedy wróci będę pisać maturę, mamy już zaklepane mieszkanie, bo mieszka sam...Potem zapewne ślub. Chcę być z nim i nie wyobrażam sobie bez niego życia... Ale boję się przyszłości. Boję się monotonii i znudzenia, narazie nam to nie grozi, ale co będzie później?? Żadne z nas nie żałuje że nie może "korzystać" z uroków młodości, zmieniania partnerów i tego typu krótkotrwałych przygód... Uważamy, że właśnie razem KORZYSTAMY z tej młodości bo jesteśmy razem i wspólnie to przeżywamy, obok siebie

Czy wierzycie, że taka miłość może przetrwać??

moze przetrwac...ja poznalam mojego TZta gdy mialam 12 lat...
ale nasza milos rozpoczela sie gdy juz mialam 13...(on jest o 5 lat starszy ode mnie)
i jestesmy razem do dzis w kwietniu bedzie 3 lata...

[oLaSeK=D]

Wg mnie nie ma reguly,nikt nie da gwarancji na trwalosc zwiazkom ani "wczesnie rozpoczetym"ani tym "dojrzalo rozpoczetym".
Jednak nie moge nei wspomniec tutaj o swoim koledze,ktory swa pierwsza powazna dziewczyne spotkal majac 16,byl wowczas troche zakompleksiony z powodu lekkiej nadwagi(wywolanej kontuzja). Wrocil do gry w koszykowke i zrobil sie z niego fajny facet,dziewczyny go uwielbiaja.Swoja dziewczyne bardzo kocha,sa razem 4 lata,ale on zdaje sobie sprawe z tego,ze to sie niedlugo skonczy,bowiem on czuje sie "niewyszalany" w swoim zyciu. Najchetniej "wyszalalby sie i wrocil" ale to oczywiscie totalnie beznadziejne,niehonorowe i po prostu niemozliwe.Za nic w swiecie nie chce zdradzic swej dziewczyny.Ale jednak meska natura nie daje mu o sobie zapomniec.Jest swinia? Czy ja wiem,troche go rozumiem,faceci sa ciekawi swiata...On sam mowi,ze zaluje,ze nie spotkal swej dziewczyny znaaaaaaaaaaaaacznie pozniej.
Jednak osobiscie nie sadze,ze "wyszalanie sie" w zyciu,"wyeksloatowanie" moze byc jedyna recepta na przetrwanie zwiazku.Ale byc moze niedowartosciowanym osobom moze byc potrzebne.

[deviLady]

Ja poznałam mojego zaraz po mojej magicznej 15-ce A w tym roku minie magiczna 5-ka odkąd z nim jestem. Pewnie w obecnym 2007 magicznym roku będą jakieś zaręczyny tak dla tradycji
Myślę, że taka miłość, o której piszesz, ma szanse przetrwać. Ja np. nie wyobrażam sobie być z nikim innym. Wiele nauczyliśmy sie przy sobie, mamy świetne wspomnienia. Szkoda by było to niszczyć. W ogóle szkoda niszczyć jakąkolwiek miłość (chyba, ze jest toxic )

[szoopcia]

Napisane przez deviLady

Ja poznałam mojego zaraz po mojej magicznej 15-ce A w tym roku minie magiczna 5-ka odkąd z nim jestem. Pewnie w obecnym 2007 magicznym roku będą jakieś zaręczyny tak dla tradycji
Myślę, że taka miłość, o której piszesz, ma szanse przetrwać. Ja np. nie wyobrażam sobie być z nikim innym. Wiele nauczyliśmy sie przy sobie, mamy świetne wspomnienia. Szkoda by było to niszczyć. W ogóle szkoda niszczyć jakąkolwiek miłość (chyba, ze jest toxic )

super opowiesc...5 lat to dlugooooo