Wygadaj się!!! ;);)

[DagmaraRose2000]

Napisane przez asta9126

Czyżbym znalazla idealny wątek dla siebie?

Podoba mi się chłopak z klasy. Nigdy właściwie nie rozmawialiśmy, a to już drugi rok liceum minął tak niepostrzeżenie. Postanowiłam że skoro jeszcze kilka dni tego roku szkolnego - takie bardziej na luzie, więc można by zacząć "działać". Tylko że nie wiem jak. Jestem baardzo nieśmiała, wstydliwa, nigdy nie miałam faceta. Baa.. nawet kolegi..
Nie chce teraz użalać się nad sobą i całym moim życiem ale wiem że jest w nim sporo do zmiany..
Generalne moje pytanie to jakimi słowami można powiedzieć to co do Niego czuję? Przecież w ogóle sie nie znamy, czy mogę mówić wprost?
Boję sie jak zareaguje, że mnie wyśmieje, że nic nie powie, że wyjdę na idotkę. Wiem, nie można przewidzieć zdarzeń, ułożyć scenariusza. Przeraża mnie to.

Na luzie nie radze odrazu walic z mostu o uczuciach. Zakolgujcie sie wpierw. Jakikolwiek temat powinien byc dobry na poczatek rozmowy

[tibbidabo]

Boże, jaki za***isty wątek W końcu się wygadam
Kocham Briana Molko, jest 13 cm niższy ode mnie i 22 lata starszy.
Nigdy nie miałam chłopaka, jestem samotna.
W tym roku schudłam 8 kg, żeby otem z powrotem je przybrać i dodatkowo zostać bulimiczką.
Jestem gruba, chociaż nigdy nikt mi tego nie powiedział.
Nie mam pojęcia, gdzie chcę iść do liceum, nie mam pojęcia, kim chcę być, nie mam planów na przyszłość.
Żyję chwilą, wszystko mnie wali.
I chcę zacząć palić, ale boję się, że umrę.

[Motylek Truskawkowy]

Zakochałam się w Tobie. W Tobie całym. Myślę o Tobie, ale to są ciepłe myśli. Wystarczy wspomnienie Ciebie, Twojej twarzy, a ja już się uśmiecham.
Wspominam to, jak zaprosiłeś mnie do teatru. Na Upiora! Tak bardzo chciałam to zobaczyć. A kiedy jeszcze Ty przyszedłeś i zapytałeś czy nie chciałabym pójść z Tobą, bo 'wpadły Ci dwa bilety' - uwierz mi, czułam się jak w Niebie!
Potem te chwile u Ciebie w pokoju...
Kiedy przychodziłeś do mnie w zasadzie codziennie. Potem przestałeś... Czekałam na to charakterystyczne pukanie. Przepraszam, jeśli byłam dla Ciebie niemiła, to nie było zamierzone. Nie wiedziałam i dalej nie wiem, jak mam się zachowywać. Czy czekać na Twój gest? Proszę pokaż mi co do mnie czujesz. Czy widzisz we mnie koleżankę ze studiów- sąsiadkę z pokoju obok czy kogoś jeszcze? Chcę to wiedzieć. Boję się przychodzić do Ciebie, bo nie chcę, żebyś myślał, że narzucam się- to jest okropne bycie nachalnym.
Pamiętasz? Rozmawialiśmy kiedyś i powiedziałeś, żebyśmy dali sobie trochę czasu. Czas mija, ciągle mija. Nie da się go zatrzymać. Czy w ten sposób, że przestałeś przychodzić dajesz mi do zrozumienia, że to jednak nie to? Jeśli tak, to w porządku, każdy może się pomylić. Nikogo nie można nakłaniać do uczuć, bo wtedy efekt jest odwrotny do zamierzonego. Nie potrafię dobrze ubrać w słowa swoich myśli, ale może to i lepiej?
Nie podoba mi się to, że ludzie ukrywają swoje uczucia i myśli, boją się wyśmiania, odrzucenia. I wierz mi, też się boję.

[zielona87]

Świetnie że jest ten wątek, tylko czemu dopiero teraz go odkryłam?

Pół roku temu mniej więcej odkryłam romans matki. Najpierw przeczytałam jej maile, za co wizażanki mnie strasznie zjechały(większość) i faktycznie po założeniu tego wątku i ich reakcji zamknelam sie w sobie z poczuciem winy i beznadziejności. Nikomu nic nie powiedziałam, sama się męczyłam ze swoim problemem. Potem kilka razy matce pomyliły sie numery i wysyłała do mnie smsy o treści wspominkowo lub oczekująco - erotycznej zwracając się do odbiorcy imieniem tego faceta... Dalej udawalam że nic nie wiem... Maile skopiowałam do siebie na komp... wole miec dowody jak coś. Całkiem niedawno wyszłam z koleżanką na miasto... popoludnie, okolice rynku... Patrzę, a tu moja matka przytulona z tym gościem... uciekłam. Nie wiem czemu... Często mam sny związane z ta historią. Mam do niej straszny żal. I ojca mi żal. I ona mnie strasznie wkurza. I mam ochote jej wygarnąć co wiem i co mysle... Najbardziej przegiela jak zaprosila go do nas na ciastko i herbatke... i siedzielismy sobie tak na przeciwko siebie, on cos kretyńsko zagadywał... a ja mialam ochote.......... wrrrr!!

A do tego wszystkiego popadliśmy z TŻ w jakąś monotonie... Ciągle tylko rozmawiamty o tym że nie ma pieniedzy i że mam rzucic palenie (czego nie chce robic) i że się nie dokladam... A z czego ja sie mam dokladac jak moje wszystkie pieniadze na miesiac to 700zł?? 200 na fajki, 300 na rachunki, mieszkanie, benzyne... zostaje 200 -2 razy zrobie zakupy w kauflandzie czy gdzies i już.... A gdzie basen, cos do jedzenia na uczelni.... kosmetyki, ciuchy? Pochodze z dość bogatego domu i ciezo mi jest robic zakupy spozywcze patrzac tylko na cene:/ Ale nic by w tym nie bylo złego gdyby nie fakt ze TŻ zarabia w sumie miesiecznie ok 4 tys... Aaaa nawet gadac mi sie o tym nie chce...

I do tego nienawidze swojego tłuszczu który nie chce zniknąć

Dziękuje za ten wątek... na pewno tu bede często gościc!!

[DagmaraRose2000]

Potrzebuję się wygadać, ale komuś. Chciałabym świeżej rozmowy.
Czy jest jakaś grupa zamknięta albo chętne Wizażanki do pogawędek?

[aniaexplode]

No to jest wątek dla mnie.. uff.
Od pewnego czasu odczuwam pustkę, wewnętrzny smutek i żal, że życie przecieka mi między palcami, że mogłabym mieć lepiej gdybym tylko podjeła jedyną sluszną decyzję. Na codzień stwarzam tylko pozory- chodzę do pracy za niewielkie pieniądze, na zmiany, mam chłopaka i udaję wszystkim wokoło że jestem szczęśliwa i dobrze mi się żyje.
A tak na prawdę tęsknię za krajem w którym już byłam, za życiem tam, nawet za pracą( mimo że była fizyczna ale na godnych, ludzkich warunkach, z przemiłymi ludźmi) i gnębi mnie cały czas poczucie że już dawno mogłabym tam być i dobrze zarabiać. Ale trzyma mnie tu chłopak, który wyjechać nie chce( ma tu pracę, wykańcza dom) no i rodzina, zwłaszcza mama której nie chcę zostawiać ze wszystkimi obowiązkami na głowie, choć może byłaby szczęśliwsza gdyby jednak miała córkę za granicą.
Czuję że nadejdzie dzień jak wtedy, gdy spakuję walizki w 2 dni i po prostu wyjadę.
Bo będzie to impuls, frustracja sięgnie zenitu.
Kocham swojego faceta ale nie czuje sie spełniona tu gdzie jestem.
Nie stać mnie nawet żeby kupić sobie samochód, jestem ciągle od czegoś zależna.
Boli mnie to, tym bardziej gdy myślę jak dobrze miałabym w poprzedniej pracy u zagranicznego pracodawcy.
I nie wiem co mam robić. Dzis kolejna nocka w pracy...A czas płynie nieubłaganie.

[IrelandBreakfast]

A mnie gnębi to, że nikt nie chce mnie przyjąć do pracy. Cały plik
CV już złożyłam i nic. Mieszkam w mieście gdzie królują znajomości