[Ami]

Oki, koniec tematu. Nie potrzebnie wątek zakładałam. Wszystkim, które na mnie napadły proponuję przeczytanie mojego postu do CinnaMoon. Zresztą powtórzę jeszcze raz: żadna z obrończyń zwierząt nie zaproponowała, że weźmie kota do siebie, żeby go uratować od uśpienia. I gdzie wasze miłosierdzie?
Poza tym wyraźnie napisałam w pierwszym poście (może za mało wyraźnie), że wszystkie metody zawiodły i że pisze mniej z prośbą o radę, a więcej z prośbą o wsparcie. Szkoda, że nie raczyłyście wczuć się w moją sytuację, że nie widzicie, że to dla mnie jest trudna decyzja i dlatego odwlekana. Że ja tego już psychicznie nie wytrzymuję.
Jak sobie radziliśmy przez 10 lat? Wyrzucając kolejne meble. Tylko w końcu trzeba kupić nowe. I chyba wyraźnie napisałam, że ostatnio jest gorzej. Że wcześniej nie było np. lania w talerze.
EOT proszę (żeby nie szarpać moich i waszych nerwów)