[Limonka2738]

To chyba w jakimś innym komunizmie niż był w Polsce ten dostatek mieszkań był.
Owszem niektórzy dostawali te mieszkania ale czekało się na nie dekadami i trzeba było spełniać pierdyliard wymagań absurdalnych. Np. być górnikiem czy innym robotnikiem z dodatkowo pochodzeniem najlepiej chłopskim, bez żadnych podejrzanych osobników w rodzinie itp. Do tego łapówy i inne znajomości, wazeliniarstwo, łgarstwo i machloje też bardzo wspomagały szanse.
Metraż był ściśle ograniczany wg państwowego widzimisię więc małżeństwo mogło dostać max 1 pokój ze ślepą kuchenką a rodzina 2+1 - 2 pokoiki z kuchenką też na ogół ślepą i mikroidalną.

Masa ludzi mieszkała w obskurnych hotelach robotniczych w warunkach naprawdę uwłaczających.
Standardem było też mieszkanie na kupie w systemie wielopokoleniowym jak już jakaś rodzina miała jakieś lokum na własność.


A praca była, owszem, przymusowa i jak popadnie. Dostawałaś przydział i nikogo nie obchodziło czy co się podoba czy nie, albo że jest to na drugim końcu kraju, w zakładzie pracy patola i mobbing pełną gębą i sobie radź bo nikogo to nie obchodzi że masz daleko do miejsc i ludzi z którymi i w których chciałabyś żyć.


Skąd to idealizowanie komuny? To były okropne czasy, nic tam nie było dobrego na żadnej płaszczyźnie.

Kto idealizuje komunę? W życiu nie chciałabym w tych czasach mieszkać.

Ale dokładnie to napisałąm - mieszkać każdy miał gdzie, a że u rodziców na dwóch pokojach, bo czekał na przydział to już inna historia.

Praca była, a że tam, gdzie cię przydzielili to inna sprawa.

Ja nie mówię, że było fajnie, tylko siedziałeś u rodziców i czekałeś na mieszkanie, które dostałeś, albo nie. Nie było martwienia się kredytem, nie było kombinowania, jak tu dostać umowę o pracę, czy zmienić pracę na lepszą, bo nie było takiej możliwości, po prostu.

Nie było lepiej. Było chujowo, ale dla wszystkich mniej więcej podobnie chujowo. Sąsiad nie miał lepszego samochodu, bo nikt nie miał samochodu i tyle.

A teraz jest taki trochę mit, że każdy ma kupić mieszkanie, mieć samochód itd. w wieku, w którym jest to nierealne dla większości społeczeńśtwa.

Chciałeś dzieci, to miałeś. Nikt się nie musiał zastanawiać, czy go stać na własne mieszkanie, najlepiej tak, żeby każde dziecko miało swój pokój etc. Po prostu nie było takich luksusów i tyle.