U nas był względny dzień, FATALNY wieczór i spokojna noc. Jestem prawie pewna, że mały ma kolki, ryczy zawsze wieczorem, przy cycku się chwilę uspokoi a tak to się prezy, napina, jak go kładę na brzuchu to się aż wygina, dźwiga głowę. Pójdzie kupa to jest chwila spokoju, za chwilę znowu ryk. Wczoraj znowu zasypialismy z termoforem na brzuszku, w nocy był taki zmęczony tym płaczem, że spał jak zabity i jadł tylko dwa razy o 3 i 5.20 dosłownie po 10 minut i dalej w kime. Mam dość, nie wiem jak mu pomóc, za każdym razem jak idzie wieczór to mi się już płakać chce na samą myśl co się będzie działo. Mąż niby pomaga bo tuli, nosi, próbuje uspokajac ale na mnie się denerwuje że płaczę i się denerwuję, ale co ja mogę poradzić. Wiem, że nic więcej nie mogę zrobić, wiem, że dziecko od tego nie umrze, ale kurde on placze tak przeraźliwie, że ja nawet mając to wszystko w głowie z automatu zaczynam płakać. Ciekawe co będzie dzisiaj, mąż poszedł do pracy, mały nakarmiony po 7 śpi na razie, więc szybko się ogarnęłam, zrobiłam śniadanie, kawę bo oczywiście z nerwów zaczęła mnie boleć głowa, przygotowałam sobie gniazdo do bytowania i próbuję przetrwać ten dzień. Byle do 16
Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka
---------- Dopisano o 07:13 ---------- Poprzedni post napisano o 07:09 ----------
Aaa i już mnie trzepie bo dzisiaj przychodzi ta położna i chętnie bym z nią podyskutowala o tym wszystkim ale pewnie jedyna nadrzędna rada jaką od niej dostanę będzie, że mam przystawiac dziecko do piersi.
Puchatkowa, damy radę, musimy
Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka