[Bambi2]

Poziomko dziękuję Ci za wszystko co napisałaś Dobrze jest wiedzieć, że jest ktoś kto nas rozumie. Przykro tylko, że jest tak dlatego, bo podobnie jak ja poczułaś to wszystko na własnej skórze. Bardzo Cię cenię za każdą Twoją wypowiedź i to co robisz w tym wątku. Tyle mądrych słów napisałaś, tyle w tym wszystkim prawdy... Wspomniałaś o liście i wiesz, pomyślałam, że może właśnie powinnam mu to napisać... Tak byłoby na pewno łatwiej, ale też byłaby szansa, że powiem wszystko co chciałabym mu powiedzieć i dokładnie tak jak chciałabym. Bez obawy, że nie dam rady, że nie pozwolą mi łzy, emocje lub jego reakcja...
Nie wiem jeszcze co zrobię, jak potoczy się dalej to wszystko. Bo prawda jest taka, że boję się. Nigdy nie chciałam utrudniać mu życia, chroniłam go przed jego własnymi wyrzutami sumienia. Teraz... chyba zaczęłam myśleć o sobie... Na razie jestem w jakimś zawieszeniu, sama nie wiem jak to trafniej określić.
Oczywiście Poziomko, że będę tutaj zaglądać Ale bardzo chciałabym, żebyśmy kiedyś nie miały już o czym tutaj pisać, chciałabym usłyszeć kiedyś od Ciebie "już jest dobrze".
Spokój... tak, ten upragniony spokój, bez snów i myśli o nim, bez rozpamiętywania, bez tych nagłych niekontrolowanych zapaści na sam dźwięk jego imienia. Kochana Poziomko, mam nadzieję, że kiedyś to osiągniemy, w jakikolwiek sposób. Musimy w to wierzyć