[marcelina73]

Napisane przez Ela

Tymi cechami powinni charakteryzować się wszyscy: współpracownicy w firmie również, a jednak ile firm tak każda ma swoją nazwę, a przeciez można powiedzić ze ta firma ma sie charakteryzować super obrotami anie nazwą...; uczniowie w klasie też powinni charakteryzować sie szacunkiem, przyjaźnią a jednak są określani I A, II B. Można by tak jeszcze po wyliczać, ale tak się przyjęło że przyjmujemy nazwiska, nazwy, określenia dla skonkretyzowania o co/o kogo chodzi.

Gdybyś chciała powiedzieć, że komuś skradziono samochód, to powiesz "ukradli samochód tej kochającej się rodzinie", czy "ukradli samochód Malinowskim"?

Tylko, że nie jest nigdzie napisane, że po ślubie trzeba przyjąć nazwisko męża, bądź wogóle jedno wspólne, więc co innego prawo, a co innego tradycja czy zwyczaj. A tradycje bywają różne. Polską tradycją jest też, że kobieta stoi przy garach a mężczyzna z gazetą na fotelu.
Pewnie Ci, którzy nie wiedzą, jakie nzawisko noszę, mówią o mnie "ta Malinowska" a nie określają mnie moim nazwiskiem tzw. panieńskim, trudno, jeśli ktoś nie wie, mieć mu to za złe. Ale gdy ktoś przy mnie tak mówi to grzecznie zwracam mu uwagę/wyjaśniam.
Porównanie z nazwami firm itd uważam za chybione. Nikt w danej firmie nie przyjmuje nazwiska szefa czy nazwy firmy, uczniowie przypisani są do klasy I a ale też każdy pozostaje przy swoim imieniu/nawisku. W ogóle przyrównać rodzinę do firmy...
Rozumiem, że dla Ciebie przyjęcie nazwiska męża to automat. Dla Ciebie wspólne nazwisko jest podstawą określenia, nazwania małżeństwa. Ale są kobiety, które myślą inaczej - np. ja, zresztą nie tylko kobiety - mężczyźni również - nie tylko mój TŻ.
Pozdrawiam,
małżonka z tylko i wyłącznie "panieńskim" nazwiskiem